Ey can verenler ruhlarımıza !

   
      Bulur gibiyim asıl yolları ve döner gibi aslıma;asıl sevdiklerime..Bırakmaya gelmiyor tutkunu olduklarını; olmadık sokaklarda ayaklarının altında ezilen yaprakların çıtırtısı gibi apansız geldiğini hissediyorsun sonbaharın..Seni besleyen değil içten içe çürüten, eksilten yağmurlar oluyor o sonbaharın anlamı ve sen ararken kendini yabancı şehirlerde ve rastlayınca eksik kaldıklarına anlıyorsun sebepsiz eksildiğini..

      Bundandır mesela parmaklarımın piyanoma özlemi..Tekrar dokununca notalar bana, hissettim yılları koparan boşluğunu..

       6 yaşındaydım ve beyaz omuzlarında dalgalanan kızıl saçlarını anımsarım;bembeyaz uzun parmaklarını;Elana..Ne güzel hoca ne güzel kadın..Bana zamandan bahsederdi;yıllar yılı zamana işleyen tınılardan,anlamlarından..Anlamlarına anlamlar kattığımız seslerden;parmakları süzülürken tuşlarda aklımdan hiç çıkmayacak sözleri dolardı kağıt kokulu çalışma odasına..

       Daha çok küçük olduğumu ve bir gün seslerin bana da farklı dokunacağından bahsederdi..Anlam veremez düşünür;parmaklarına ve her daim gölgesi tuşların üzerinde dalgalanan kızıl saçlarına giderdi gözlerim..Koltukta eğreti,parmaklarım tuşların ucunda ve anlamına varamayacak kadar söylediklerinin küçüktüm..

        Şimdi şimdi anlarım ya hikayesini;dokunuşunu seslerin ve birçok tutkunun; bizi biz yapan..

        Ne bırakmaya ne de onlarsız yaşamaya geliyor;insanlara can veren kelimeleri,gözlerinden parmaklarının uçlarına kadar yerleşen özgün tınıları..

         Biliyorum ki oynamak sözcüklerle,çözmek hikayesini her ezginin ve bilmek değişik ruh iklimlerinde renklendiklerini;yıllar yılı bu kadar hüzün,acı,yüzyıllarca anlatılası tutkular boşuna mıdır yoksa..

          İlmek ilmek nasıl da örüldüğünü ruhların zamanla;nasıl biz olduğumuzu bir şiir gibi dört mevsim konçertosu gibi biz; zaman zaman dalgalanıp durulan ve farklı mevsimlerden geçen gelişirken ruhlarımız..

          Zamanı,tınıları ve onları giydiren sözcükleri bırakırsak;kendimizi bırakırsak..

           Dedim ya gelmiyor bırakmaya;bize ait her tutku emin adımlarla usul usul takip ediyor zaten bizi saklansalar da kimi zaman..Onlarsız ne yeşerilebilir ne varabilir tadına hayatın ne de biz biz olabiliriz;biz onların onlar bizim;birbirimizle anlam buluyoruz..

            Dilerim hep eşlik etsinler..Işık tutarken kendime ve başka ruhlara..